Voor de opvang van vissen bestaan geen opvangcentra zoals voor de honden, katten en knaagdieren om er maar enkele te noemen. Toch is daar wel behoefte aan. De Vissenbescherming wordt geregeld benaderd door mensen die van hun eigen vissen af moeten of van de vissen van iemand anders die er niet meer voor kan zorgen. Het gaat vaak om kleinere vissen, soms ook om de wat grotere koikarpers. Vorig jaar zelfs om een aantal steuren van 25 jaar oud die in die tijd circa een meter lang waren geworden. Gelukkig zijn er wel enkele mensen in Nederland die op kleine schaal in hun eigen huis een aantal van die vissen kunnen opnemen. Eén van hen is Ria Eijgenhuijsen. We hebben haar gevraagd hier iets over te schrijven.
Ik kom thuis van boodschappen doen en ik zie dat er iets voor mijn deur staat; ik ga kijken en het blijkt een emmer met vissen te zijn, tropische vissen. Het is 10 graden buiten dus veel te koud voor die dieren. Ik neem de emmer vlug mee naar binnen en doe de vissen vlug in een opvangaquarium. Het water in de emmer is 7 graden en dus moet het aquarium ook 7 graden zijn. Heel langzaam voer ik de temperatuur op, dit duurt de hele dag. Ik zie dat er Siamese Algeneters in zitten, bijlzalmen, tetra’s en nog meer vissen. Laat in de avond heb ik de temperatuur bijna op wat het moet zijn, de helft van de vissen die in de emmer zaten is dood. In de dagen erna gaan er nog 2 vissen dood, de rest redt het wel. Ik geef ze medicijnen en goed voer, want ze waren mager, na 2 weken zijn de vissen weer in orde en na nog 2 weken mogen ze in het grote aquarium. Het gaat goed met ze, ze hebben een plekje gevonden in het aquarium van 3 meter.
Ongeveer 4 weken daarna vind ik een plastic zak met sluierstaarten en goudvissen, ze zijn er niet al te best aan toe. Er gaan er 2 dood, maar met de andere goudvissen gaat het goed. De gewone goudvissen zwemmen nu in de vijver en de 3 sluierstaarten zitten in het aquarium van 1 meter, met rotsen, kienhout en planten.
Ik geef aan mensen voorlichting over hoe je het beste vissen kunt houden, ook probeer ik mensen ervan te overtuigen dat je goudvissen niet in een kom moet houden. Dit wordt niet altijd in dank afgenomen en de raad wordt niet altijd opgevolgd. Soms denken mensen zelfs dat vissen ‘dom’ zijn en niet kunnen herkennen. Dat is niet waar, vissen herkennen je wel degelijk, als ik de zeelten (ook opgevangen) eten geef, komen ze uit mijn handen eten. Dit doen ze niet bij anderen, ze proberen het wel, maar de vissen komen niet.
Alles uit eigen zak
Wie ik ben? Ik ben Ria Eijgenhuijsen en ik vang vissen op, koud water en tropische vissen. Ik heb 9 aquariums en 2 terrariums staan. Ik doe dit met veel liefde. Toen er een pomp kapot ging was ik erg blij dat ik een vergoeding kreeg van de Stichting Vissenbescherming. Ik betaal alles uit eigen zak, mensen mogen hun vissen gratis brengen, daar reken ik niets voor. Helaas kan ik de vissen niet halen omdat ik geen auto heb, dat vind ik jammer want het belang van de vissen staat voorop. Ik wil er voor zorgen dat de vissen niet in het toilet belanden. De laatste keer heeft mijn zoon zes goudvissen gered van een gruwelijke dood, die persoon wilde ze levend door het toilet spoelen, gelukkig was mijn zoon op tijd en de visjes zwemmen nu bij mij en zijn supergezond.
De vissen gaan niet meer weg, dit heb ik één keer gedaan, na een week waren ze dood en dat vond ik heel erg. Als ik ’s avonds naar de bakken kijk ben ik gelukkig, de Congozalmen zwemmen in een grote groep, de Zoengourami’s doen het goed en ga zo maar door.
Dit artikel is gepubliceerd in 2015 in het magazine Vissenwelzijn. Bekijk hier het volledige magazine.