Welzijn van vissen lijkt op dit moment minder ‘hot’ dan het welzijn van landdieren. Het is echter steeds duidelijker dat dit niet terecht is. De wetenschap komt met aanwijzingen dat ook vissen pijn en zelfs emoties ervaren. Alle reden dus om naast de duurzaamheidscertificering van zeevis, zoals door de Marine Stewardship Council, ook te komen tot een vissenwelzijnskeurmerk voor in het wild gevangen vis.
Aldus de eerste zin in het voorwoord van Jelle Landstra, voormalig projectleider innovatie Noordzeevisserij InnovatieNetwerk, die goed aangeeft waaraan het rapport Over het welzijn van in zee gevangen vis (Wetenschapswinkel UR Wageningen 2015, 52 p.) zijn ontstaan te danken heeft en wat de bedoeling ervan is. De Vissenbescherming heeft een onderzoeksvoorstel geschreven en 19 Wageningse studenten hebben op basis daarvan onderzoek gedaan. Dat heeft uiteindelijk geleid tot dit rapport, dat geschreven is door Francien de Jonge. In het rapport wordt een reeks thema’s behandeld die voor de ontwikkeling van zo’n vissenwelzijnskeurmerk van belang zijn, zoals het welzijnsonderzoek bij vissen, de risico’s van welzijnsaantasting door de toegepaste vangstmethoden en de problemen en kansen van een vissenwelzijnskeurmerk. De Jonge wijst erop dat een vissenwelzijnskeurmerk samenwerking vereist van de verschillende partijen, te weten de wetenschap, dierenwelzijnsorganisaties zoals Vissenbescherming en Dierenbescherming, de visserijsector en de overheid. Dat zal niet meevallen. Het is beslist heel nuttig om hierbij acht te slaan op de ontstaansgeschiedenis van de diverse welzijnskeurmerken voor veehouderijproducten. We hebben dit rapport gestuurd aan een groot aantal organisaties die met de visserij te maken hebben. Met een aantal van hen willen we het gesprek aangaan over hoe de visserij zo kan veranderen dat vissen veel minder hoeven te lijden. Voor die gesprekken is dit rapport een nuttig hulpmiddel.
Dit artikel is gepubliceerd in 2016 in het magazine Vissenwelzijn. Bekijk hier het volledige magazine.