De tienjarige Lucia uit Den Haag sprak tijdens de Vredesdienst voor dieren recht uit haar hart onderstaande boodschap uit:
“Als ik mensen vlees zie eten, zie ik eigenlijk een dood dier dat zich niet heeft kunnen verdedigen. Een dier wat niet dood wilde, maar gewoon wilde leven. Je eet je kat of hond toch ook niet op!
Ik heb een moederkoe gezien op een kinderboerderij die een kalf had en die moederkoe stond apart van haar kalf en ze loeiden de hele tijd naar elkaar, maar ze mochten niet bij elkaar. De meneer van de boerderij melkte de koe en ik dacht ah, wat zielig, die melk is voor haar kalfje! Maar het leek alsof niemand dat snapte en iedereen keek er glimlachend naar. Op een dag was de moederkoe weg en het kalf stond daar alleen… Verdrietig fietste ik naar huis om nooit meer terug te gaan en ik dacht: wat een rare wereld.
Als ik op straat loop zie ik overal van die dikke bontkragen. Die bontkragen zijn ooit dieren geweest en hebben heel veel pijn en verdriet gehad voordat ze doodgemaakt werden en ik snap het niet, ik snap niet dat mensen dit niet snappen…
Ik vraag me ook af waarom ze dierproeven doen voor mensen op dieren? Terwijl apen, muizen, alle dieren waar proeven op gedaan worden helemaal geen mensen zijn! Ik vind het zo zielig voor al die dieren.
Ik word als raar gezien omdat ik veganistisch ben, maar ik weet van mijzelf dat ik niet fout in het leven sta. Ik hou heel veel van alle dieren en wil gewoon niet dat ze pijn lijden voor ons mensen. Dat is toch niet raar?
Ik vind het raar dat mensen in de supermarkt lopen en zonder nadenken maar alles in hun karretje stoppen. Ik vind het raar dat mensen zonder nadenken met een bontkraag lopen. Ik vind het raar dat mensen niet willen zien en geloven wat er gebeurt met alle dieren en hoeveel pijn en verdriet zij hebben door de mensen. Dat is toch ook allemaal raar? Ik wil gewoon dat het stopt!!!!
Mijn grootste wens is dat de wereld beter wordt voor de dieren en dat mensen gaan nadenken en de mensen van de dieren afblijven. Dat papa’s en mama’s eerlijk de waarheid zeggen tegen hun kinderen. Dan zou de wereld er veel beter uit zien. Ik ben heel erg blij dat ik de waarheid weet!”
Dit artikel is gepubliceerd in 2015 in het magazine Vissenwelzijn. Bekijk hier het volledige magazine.