De verkoop van levende kreeften en krabben

Behalve in restaurants komen we levende kreeften en krabben ook in groothandelsfirma’s en op markten tegen.

Wij hebben in juni 2017 de groothandelsfirma Makro schriftelijk verzocht om de verkoop van deze dieren te stoppen omdat de kopers ze op een wrede manier doden door ze levend door midden te hakken, een ijzeren pin door hun lichaam te duwen of ze levend te koken alsof het gevoelloze producten zijn. Wetenschappelijk onderzoek laat overduidelijk zien dat kreeften en krabben beschikken over een goed ontwikkeld bewustzijn en geheugen. Ze kunnen ook net zoals een mens een elektrische stroomstoot voelen en ze proberen die ook net zoals een mens te vermijden. Ze beschikken over een goed ontwikkeld reukvermogen, waardoor ze in de toekomst mogelijk zelfs als ‘speurhond’ zullen worden ingezet. Onze brief aan de Makro is medeondertekend door een dertiental collega-dierenbeschermingsverenigingen: Stichting Dierbewustleven, Comité Dierennoodhulp, Compassion in World Farming, Dierenbescherming, Dier&Recht, Een Dier Een Vriend, Eyes on Animals, Peta Nederland, Sea First Foundation, Stichting Bite Back, Stichting Rechten voor al wat leeft, Wakker Dier en World Animal Protection Nederland. Als een bedrijf zoals de Makro kreeften en krabben wil verkopen, zou het de eis moeten stellen dat deze dieren direct na de vangst verdoofd en gedood worden. De horecasector zou dat ook behoren te doen.

In onze brief laten we aan de hand van diverse wetenschappelijke onderzoeken zien dat niet alleen gewervelde dieren en mensen, maar ook ongewervelde dieren zoals kreeften en krabben in staat zijn pijn en stress te ervaren. Ze beschikken ook over een geheugen waardoor ze gevaarlijke situaties uit de weg kunnen gaan. Nadat de dieren aan de klanten zijn verkocht, staat ze zowel bij mensen thuis als in restaurants een gruwelijke dood te wachten. Makro adviseert op haar website om kreeften levend in kokend water te doen. De dieren ondergaan dan minutenlang helse pijnen.

Leefomstandigheden

Bij de huidige stand van het onderzoek dient er op basis van het voorzorgsbeginsel, vastgelegd in artikel 1.3 van de Wet dieren, van uitgegaan te worden dat kreeften en krabben stress, angst en pijn kunnen ervaren. De gebruikelijke wijze van vangen, vervoeren, houden en doden van deze dieren houdt hiermee in geen enkel opzicht rekening. Zo leven kreeften in de natuur in diep, donker water op de bodem en vermijden ze licht (ze zijn er zelfs bang voor). Ze raken gestrest van licht en het ontbreken van schuilplaatsen. Bij Makro worden de dieren, veelal met vastgetapete scharen, in kale homaria met veel soortgenoten bij elkaar en in het licht, vastgehouden tot ze uiteindelijk verkocht en meegenomen worden. De leefomstandigheden waarin de dieren daar verkeren staan ver af van de omstandigheden in hun natuurlijke omgeving en moeten beschouwd worden als een ernstige aantasting van hun welzijn.

Levend koken

Ook is er geen controle op de omstandigheden waarin de dieren na verkoop terechtkomen en op de manier waarop zij gedood worden. Makro adviseert op haar website om kreeften levend in kokend water te doen. Veel onderzoek heeft zich gericht op de vraag of krabben en kreeften pijn kunnen lijden door deze dodingsmethode. Stephanie Yue geeft in haar rapport “The Welfare of Crustaceans at Slaughter (2009)” een overzicht van de studies naar de negatieve effecten die diverse dodingsmethoden bij kreeften en krabben teweegbrengen. Deze dieren lijden tijdens het koken duidelijk waarneembare pijn gedurende enkele minuten; kreeften gedurende tenminste twee minuten wanneer ze in kokend water worden gegooid. De door Makro geadviseerde dodingsmethode veroorzaakt dus de nodige pijn en is daarom ethisch onaanvaardbaar.

Stoppen verkoop

Door levende kreeften en krabben te verkopen werkt Makro dus, onbedoeld, mee aan ernstige dierenmishandeling en de pijnlijke doding van onschuldige dieren. In de brief verzoeken wij Makro dringend daarmee te stoppen en geven wij aan bereid te zijn dit in een persoonlijk gesprek verder toe te lichten.

Dit artikel is gepubliceerd in 2017 in het magazine Vissenwelzijn. Bekijk hier het volledige magazine.

De website van de Vissenbescherming maakt gebruik van cookies. meer informatie

Voor een optimale werking van de website maken we gebruik van cookies. Als u beneden verder gaat op de website zonder uw cookie settings aan te passen, of u klikt op "Accepteer", dan betekent dit dat u het gebruik van cookies accepteert.

Sluiten